از زمان افلاطون تا قبل از رالز تلاش های فکری بشر در بررسی عدالت با ضعف نسبی بودن نظریات نسبت به زمان و مکان مواجه بوده است، طوری که با تغییر شرایط نیاز به تجدید نظر در نظریات احساس می شده است. در اواخر دهه 60 میلادی اهمیت نظریات مربوط به عدالت در حوزه علوم انسانی کاهش یافته بود، و اولین رویکرد تحلیلی نسبت به عدالت توسط جان رالز ارائه شد(رالز،1971).
رالز در کتاب «نظریه ای در باب عدالت»به کاستی قاعده پارتو در مسئله توزیع اشاره دارد که تاثیر زیادی بر سیاست گذاری های عمومی نهاد، این اندیشه تایید اقتصاددانانی چون آمارتیاسن را به دنبال داشت(سن،1970). در واقع نگرش قابلیتی سن (1999)،عملیاتی کردن نظریه رالز است.آماتیاسن با طرح مبحث متغیر کانونی، نقطه عطفی در مباحث عدالت ایجاد کرد(امارتیاسن،۱۳۷۹).
مطالعات علمی درباره فقر در دنیای غرب به ویژه در محدوده آنگلوساکسون ها با تحقیقات بوت(Booth) در اواخر قرن 19 با مطالعه میدانی در لندن برای اندازه گیری میزان فقر در دهه 1880 آغاز گردید. بعد از تحقیقات اولیه ای که در انگلستان آغاز شد، آمریکا در مرحله بعد وارد صحنه شد و تحقیقات در این زمینه را گسترش داد. هانتر(hunter) در سال 1904 در صدد تعریف خط فقر برآمد که این مسئله سبب تحقیقاتی در زمینه مفهوم «رفاه حداقل» (Minimume Comfort) شد. در 1949 «کمیته مشترک اقتصادی» گزارشی درباره خانوارهای کم درآمد منتشر نمود. در دهه 60 مشکل توزیع درآمد درآمریکا مورد مطالعه نظام یافته قرار گرفت.بر اساس تحقیقات اورشانسکی (Orshanskey) برای اولین بار در آمریکا گزارش CBA(شورای مشاوران اقتصادی رئیس جمهوری آمریکا)در سال ۱۹۶۴خط فقر را ۳۰۰۰دلار تعیین نمود. پس از آن تحقیقات مشابهی درسایر کشورها صورت گرفت، بانک جهانی و سازمان بین المللی کار در کاربرد و گسترش مفاهیمی مثل «نیازهای اساسی»(Basic Needs) و لحاظ شرایط زیست محیطی نقش زیادی داشته اند. مطالعات جدی درباره فقر و توزیع درآمد در ایران بعد از سال های ۱۳۵۸آغاز شده است(خرمی،۱۳۷۵ :۱۳۱).