اگر مسوولان و زمامداران زندگی اشرافی داشته باشند، درد بیچارگان و فقرا را درک نخواهند کرد، این نکته مهمی است که باید به آن توجه کرد. کسی که غرق در رفاه باشد چگونه حال بینوایان را درک کند که بخواهد برای آنها چاره اندیشی کند. سخنران به برخی مصادیق اشاره می کند که البته مربوط به دولت های قبلی است: اشرافیت در برخی مسوولان