شعر عدالت(18): پایداری حکومت ها

پایداری حکومت‌ها و ایجاد امنیت در جوامع در سایۀ اجرای عدالت و دادگری محقّق می‌شود. این امر در اشعار بیشتر شعرا مشهود است که به برخی از این اشعار اشاره می‌شود:

مملکت از عدل بُوَد پایدار/ کار تو از عدل بگیرد قرار «نظامی»

عدل آمد و امن آمد و رستند رعیّت / از پنجۀ‌ گرگان ربایندۀ غدّار «فرخی سیستانی»

داد کن، از همّت مردم بترس/ نیمشب از بانگ تظلّم بترس «نظامی»

به قد و چهره هر آن کس که شاه خوبان شد/ جهان بگیرد، اگر دادگستری داند «حافظ»

اگر دادگر باشی ای شهریار/ نمانی و نامت بُوَد یادگار

اگر کشور آباد داری به داد/ بمانی تو آباد و از داد، شاد

فریدون فرّخ فرشته نبود/ به مشک و به عنبر سرشته نبود

به داد و دِهِش یافت آن نیکویی/ تو داد و دهش کن، فریدون تویی «فردوسی»

برخی از شعرا هم معتقدند که هرکس در این دنیا دادگر باشد، علاوه بر نیکنامی که نصیبش می‌شود؛ آن دنیای خود را هم آباد می‌کند و دادگران همواره پیروزمندانند:

همه داد کن تو به گیتی درون/ که از داد هرگز نشد کس نِگون «دهخدا»

هرکه در این خانه شبی داد کرد/ خانۀ فردای خود آباد کرد «نظامی»

برگرفته از روزنامه اطلاعات

شعر عدالت Poem of Justice

محمدرضا آرمان مهر دوشنبه 5 مهر‌ماه سال 1395 ساعت 07:44 ب.ظ

آرمان عدالت

آرمان عدالت